Uzunca boylu, yuvarlak ve çizgili yüzlü, gözlüklü; zeki ve çalışkan bir insan... Dostları onu ayaklı kütüphane olarak niteler. Hafızasında çok sayıda şiir olduğu, mitolojiye ait isimleri rahatlıkla hatırlayabildiği söylenir. Bu konuda Ali Yüce’nin aşağıdaki dörtlüğü dikkat çekicidir:   “Kafam şişti düşüne düşüne / Belleğimin dibi delindi! / Söylesene Şadan Gökovalı / O tanrıçanın kızlık soyadı neydi?”   Evet, dostlar! Bu haftaki yazımda Ege Profesörü Şadan Gökovalı’dan söz edeceğim. Hoş sohbet, kültürlü ve esprili bir insan olarak tanınır çevresinde. Öğrencileri, onun kendilerine hayatı öğrettiğini ifade eder. İzmir’i çok sever, bu şehri giz ve gizem dolu bir şehir olarak görür. Necati Cumalı, “İthaf” adlı şiirinde “Aşkı şehirler yaratır, şairler yaşatır.” derken, bu sevgiyi, bu tutkuyu dile getirir.   O, Gökova’da doğmuş ve yaşamış olmaktan memnundur. Gökova’da bir caddeye, Akyaka’da bir sokağa ve Muğla’da üç bin kişilik açık hava tiyatrosuna adı verilir. Çalışkan ve üretken yanı takdir görür. Çamlaraltı Kolejince “Cumhuriyete Sahip Çıkanlar”dan biri; Antalya Rehberler Odası tarafından “Rehberin Rehberi”, Antalyalılar Derneği tarafından “Onursal Hemşehri”; Şirince Muhtarlığınca “Şirince Fahri Hemşehrisi”; Akyaka’yı Sevenler Derneği tarafından “Akyaka’ya Işık Tutanlar”dan biri olarak ilân edilir. Bornova Belediyesince “Homeros Onur Ödülü”ne lâyık görülür.   Günü, okumak ve yazmakla geçer. “Yazmadan duramam / Durmadan yazarım!” der. Nutuk başta olmak üzere Gılgamış, İlyada, Abderallılar, Atlılar, Yaradılış ve Türeyiş, Mavi Sürgün vb. severek okuduğu kitaplar arasında yer alır. Gençlerin bin kitap okuduktan sonra bir kitap yazmalarını öğütler. Yazarken dünyadan ve doğadan beslendiğini, bilmediklerini yazarken öğrendiğini ifade eder. Şairi değil, şiiri sevdiğini söyler.   Seyahat etmekten hoşlandığı için ülkeyi adım adım dolaşır. Her yıl öğrencileriyle bir ay süren yurt gezisine çıkar. Mitolojiden hoşlanan yazarımız, “Her söylence biraz gerçeklik taşır.” der. Karanlıklara meydan okuyan demokrat ve aydın bir kişidir. Bir şiirinde ülkemizi “ATATÜRKİYE” olarak tanımlar:   Merhaba! / Ben Şadan Gökovalı / Sesim ben! / Homeros’tan / Yunus’tan, / Dede Korkut’tan gelen / Atatürk’ten kalan ses! / Su gibi, Akarsu gibi… / Çocuğun gülüşü / Derenin akışı / Kuşun ötüşü / Çağlayanın akışı gibi… / Dalgaların karayı itişi / Yerin sarsılışı / Göğün gürleyişi gibi… / Sesim ben! / Susunca nereye gittiği bilinmeyen / Yüz otuz bin sözcük var dilimde / Hepsi yitse / Tek bir sözcük kalacak gök kubbede / ATATÜRKİYE!   O, kendini “Uzak taşranın cahil delikanlısı, güzeli seven güzel canlısı” olarak tanımlar. Yakın dostları onu, dünya tatlısı/harikası bir insan olarak bilir. Sunay Akın’ın, “Her tarafından şiir fışkıran şair” ifadesini kullandığı Gökovalı, yörenin kültür elçisi olarak tanınır.   Yazar, birikimlerini yazıya aktarır. Mitolojiyi şiire çeviren yönüyle dikkat çeker. Çok yönlü bir kişiliğe sahiptir, gazeteci, şair, yazar, eğitmen ve turist rehberi olarak tanınır. İlçemiz Tire’de yayımlanmakta olan “Kasabadan Esinti” dergisinde ve İzmir’de yayımlanan “9 Eylül” gazetesinde yazmaya devam etmektedir. Bugüne kadar çoğu Türkiye’nin turistik yerlerini tanıtan kırkı aşkın kitap yazmıştır ve bu eserlerden bazıları yabancı dillere de çevrilmiştir.   Şadan Hoca’mızın “Dağlar Kanatlıydı Eskiden” şiirini okumadan yazıyı bitirmek olmaz:   “Dağlar kanatlıydı eskiden. / Canları çektiğinde, vurup kanatlarını kalkar, / Diledikleri yere konardı! / Ama dağların böyle kalkıp konması, toprağa zor geliyor, / Toprak ananın canını yakıyor, acıtıyordu. / Sonunda Tanrı acıdı da toprağa, / Dağların kanadını kesti. / Dağların kopan kanatları bulut oldu: / Bundandır bulutların dağlara dağlara koşması…”   Dostlar; edebiyatla kalın, umutsuz kalmayın.