Dostlar, Tire Ortaokulunda okurken Türkçe Öğretmeni Faik Berker’den etkilenerek edebiyata merak saran Mehmet Sadık Medin’den söz edeceğim bu hafta.   Çevresinde “dayı” lakabıyla tanınan şairimiz naif bir insan olarak bilinir. Şiire İzmir Namık Kemal Lisesinde Edebiyat Öğretmeni Fuat Edip Baksı’nın teşvikiyle başlar. Namdar Rahmi Karatay, Neyzen Tevfik, Şair Eşref, Yunus Emre, Kaygusuz Abdal gibi geleneksel halk edebiyatının ünlü şairlerinden beslenir. Necdet Rüştü Efe, Mukadder Özakman, Faruk Nafiz Çamlıbel ve Orhan Seyfi Orhon’u takip eder.   12 Eylül sonrasında ara verdiği şiir yazma serüvenine 1986 yılında tanıştığı Turgut Reşadi Baba sayesinde tekrar başlar. Emekli edebiyat öğretmeni Cavit Yıldırım’la tanışması hayatındaki dönüm noktalarından biridir. Şiirleri, Radyo Show 94’te  Cavit Yıldırım tarafından “Edebiyat Şöleni” programında okunur. Ödemiş’te yayımlanan Küçük Menderes gazetesinde altı ay boyunca Çarşamba günleri “Simetri” başlıklı köşesinde yazılar yazar. Ödemiş’te yerel bir televizyon kanalı olan ÖRT'de Melih Erakalın’ın sunduğu “Çay Bahane Sohbet Şahane” programına katılıp şiirlerini okur. Aynı yıl Tire’de çıkan “Tire Haber” gazetesinde “Duyuşlardan Deyişler” başlıklı köşesinde haftalık makaleleri yayımlanır.   Lise öğrenimine ara verdiği yıllarda, İzmir’de tabelacı ustalarının atölyelerinde tabela yazmayı  öğrenen şair İzmir Enternasyonal Fuarı’nda stantlarda da çalışır, İstanbul Emirgan’da Şerifler Yalısı restorasyonunda kalem işçiliği (nakkaşlık) yapar.   Şair, geleneksel şiirden beslenen ancak taklitten sakınan bir şiir anlayışına sahiptir.  Ona göre yazdığı şiirlerde kelimelerin izdivacı söz konusudur. Bir şiirde musiki, anlam ve bütünlük mutlaka olmalıdır. Uyaklı, ölçülü şiir yazmak adına anlamsız, musikisiz şiirler yazılmamalıdır. Serbest şiirlerde dahi en azından iç uyaklar bulunduğunda şiir daha da sevilip beğenilir hale gelmektedir. Kelime sonlarında aruza benzer açık kapalı hece bağlantılarını yakalamak her şairin harcı değildir. Her güzel şiir özünde mutlaka bir armoni barındırır…   Toplumsal ve bireysel sorunları ele aldığı hiciv şiirlerini Yanıkkonak’ta insanları gözlemleyerek aldığı notlarla gece serinliğinde yazar. Ona göre şiirin ilk dizesi evin giriş kapısı gibidir ve ölçü de bu dizeye bağlıdır. Genellikle on birli hece ölçüsü kullandığı şiirleri dört dörtlükten oluşur. "Benim şiirlerim, geleneksel Türk halk şiirinden beslenir, toplumun sorunlarından esinlenir, güncelin sorunlarını anlatır. Kısacası yazdığım halk şiiridir." der. Boyun eğmeyen yaşam serüveni şiirlerinin içeriğiyle örtüşür.   Şiir yazarken eleştiri hakkını kullandığını düşünen şair için Tire huzur şehridir, bu şehirde kimse kimseyi rahatsız etmez. Geçmişe özlem duymakla beraber rotası gelecektir.   Şiir dışında karikatüre de yönelir. İzmir’de yayımlanan Ege Telgraf, Ege Ekspres, Yeni Asır ve Demokrat İzmir gazetelerine çizdiği karikatürleri götürür. En son gittiği Demokrat İzmir gazetesinde  Attilâ İlhan’la tanışır. Klişelerin pahalı olması ve ofset baskı tekniğinin İzmir’e henüz gelmemesinden karikatürlerini hiçbir yerde yayınlatma imkânı bulamaz.   Uzun bir süredir Büyük Tire gazetesine kısa öyküleri ve şiirleri yayınlanan Mehmet Sadık Medin sahafları ziyaret edip eski kitapları incelemekten hoşlanır. Bu nedenle sık sık İstanbul’a yolu düşer.   ATEŞİN ZALİMİ TEMMUZ   Temmuz mevsimlerin en sıcak ayıdır; yanar, yakar, kavurur. Acıları, hüzünleri, sevinçleri nice olayları da tarihin tozlu sayfalarında kayıtlıdır. Bir kara sayfası var ki Temmuz’un; nice aydının, sanatçının canını alan; acısı, kederi, kahrı ile sönmeyen Madımak Yangını! O kara günü ilençle anarken Hüseyin Yurttaş’ın “Yakılmışlar Ağıdı” şiirinden bir bölüme kulak verelim:   “şairler yakılıyorsa ülkende / daha çok şiir oku çocuk / şairler yakılıyorsa ülkende sen de / sen de şiir yaz çocuk”   Dostlar; edebiyatla kalın, umutsuz kalmayın!